Papatyam!
Başka mevsimde bekleme beni,
Gelirsem baharla geleceğim sana.
Toprağın uyandığı,
Papatyaların, gelinciklerin açtığı,
O umut dolu baharla geleceğim sana.
Kucağımda rengârenk kır çiçekleri,
Yüreğimde özlem dolu
Kocaman bir sevgi olacak.
Başka bir mevsimde bekleme beni,
Sana baharla, papatyalar açarken geleceğim.
Sen bilmezsin, bilemezsin,
Nice darbeler aldı bu beden.
Yalın ayak kaç kez geçtim
Aşk denilen ateşin içinden.
Boranlarda savruldum, tipilerde kayboldum,
Bu yürek öyle fırtınalar gördü ki
Ta ciğerimden vuruldum ben.
Nice kahpe, kalleş sevdaların gölgesinde
Bir mum ışığı gibi titredi yüreğim.
Ve ben, sevdaya dair
Küskün şiirler yazdım sana.
Bazen ellerim üşüdü, canım yandı,
Aldığım yaralar kabuk bağlamadı.
Yine de pes etmedi bu yürek,
Senin sevginden hiç vazgeçmedi.
Hele bir son cemre düşsün,
Beyaz karlar erisin,
Kardelenler baş versin topraktan.
Doğa yeşersin, bademler çiçek açsın,
Göçmen kuşlar dönsün yuvaya.
Nevruz ateşi yansın dört bir yanda,
İnsanlar kardeşçe atlasın ateşten.
Ülkede barış olsun,
Kardeşlik türküleri söylensin hep bir ağızdan.
Hele bahar gelsin...
Ben, sevdanı takıp yüreğime,
Sana öyle geleceğim.
Ne de olsa kışın sonu bahardır, değil mi?
Hangi gece güne kavuşmamış ki?
Hangi zemheri ardında bahar saklamamış?
Sen yeter ki
Yüreğindeki sevgiyi sıcak tut.
Ben gelince,
Gün geceye döner,
El ayak çekildiğinde
Yüreğindeki ateş alevlenirse
Yıldızlar şahidim olsun:
Ben gelirsem baharla, papatyalar açarken geleceğim sana.
Ama... başka mevsimde bekleme beni.
Ölüm olmadıkça, mutlaka geleceğim, bekle!
Eğer ölüm gelirse bana
Ve acı haberim ulaşır sana,
İşte o zaman sen gelirsin bana.
Ama unutma:
Ben baharla, papatyalar açarken geleceğim sana…