Sana yakınlaşınca, yüreyim pırıl-pırıl
Senden uzaklaşınca içime hazan düşer
Özlemin de bir başka, çekerken harıl-harıl
Kipriklerim sulanar, gönlüme hicran düşer

Dadanlar mest olurlar o şehrah iklimini,
Dadmayanlar talihsiz, bilmez senin gibini
Ne zaman ki insanlık unutsa çehlimini,
Senden yoksun olunca ortalığa kan düşer

Seninle gördü alem asr-i saadet çağı
Yine zevküne muhtaç insanlığın dimağı
Bir zamanlar nurunla şereflendi Nur dağı
İndi Kaf dağlarına çiskinli duman düşer

Kuşatmış her tarafı bir cehalet sarmalı
Yaraşmaz ümmetine, bu gidişat durmalı
Bu hala salanlara hesabını sormalı
Üç asırdan çok oldu ümmetin viran düşer

İşitmedik sözünü, sünnetine uymadık,
Kuran, okuyun dedi, ilme mehel koymadık,
Unutduk ulviyeti ve dünyadan doymadık
Seni unutan ümmet dünyada bican düşer

Terk edemem yolunu bu da son sözüm olsun!
Sonu selamət ise, zorluğa dözüm olsun
Bırak dünya onların, ahiret bizim olsun!
Mazlumlar cefa çeker, zalima dövran düşer

Lutfeyle varlığıma payenden gram gram
Huzurun sarsın beni yayılsın aram aram
Senin olduğun her yer gül kokar buram buram
Sen olmayan her şeye bir buruk hüsran düşer