Yüreğimin hasretliğine son verme hali vuku bulmuşken,
Ve ardından acı girdaplara son vermekteyim arzuhalim,
Kan kırmızı güllerin koku sarmışken her yanımı,
Toparlamıştım valizimi,
Sana doğru yol almaya başlamıştım ki;
Senden gelen bir kelime,
Telefonuma değil de yüreğime çok ağır geldi.
Yol karanlıklara büründü sandım ki hayatımın sonu göründü,
Bütün bildiklerimi unuttum.
Hafıza kaybına uğradım çıkmazlığa girdim,
Bir çıkar yol aradım,
Sanki Sırat köpürüsünden geçiyorum, sorguya tabi tutulmuş kan ter içinde kaldım.
Bilmezdim ki böyle bir yürek darbesiyle tarumar  olacağımı.
Konuşmak istedim, boğazımda koca bir düğüm kelimeleri iç içe karıştı,
Hangisinin önde hangisinin arkada söylenmesi gerektiğini şaşırdım
Hani şiirlerde İmge olur ya ve öznesi Yüklemi olmayınca şiirin de manası olmaz, vurgulu okunmaz ,vurgulu okunmayınca tesiri de olmaz ya.
Bendeki hal daha da karışık oldu,
Ahengi gizlendi duygularımın vuku bulur sandım kalbimdeki hislerin,
Dilimde dolaşsa da sözlerim milimlik olurdu hep hesap ettiklerim,
Bilmiyorum tekerrür eder mi yine  yaşadıklarım havsalamda.
Tek tek buluşur mu? harfleri A’ları Z’leri, Yoldaş olup kan kırmızı güller açar mı?
ABC’lerin kıvrımlarında yine, eskiye dönüp beyaz kağıtların çizgilerine misafir eder mi duygularımı? Kan Kırmızı Güllerin.
Hikayesini kızılcık Şerbeti içmişçesine kelamları kâfi kalemleri çağırır mı yardımına?
Kızılca hallerimi al kan kırmızı Mürekkebin olsun kanım,
Çat alınlarına kağıtların A’ları dörtler ile çarp yazılarına kağıtların,
Beyazlarına kan kırmızı gülleri yazar mı beni ?
Eğme başını sende isyan etme,
Vazifen olsun bu ikrarın, herkesin üzerine farz olsun haklarımız .
Sözüm taahhüdüm olsun,
Nefesimi kesmeye Kara kararları yazan kırılası ahşap kalemlere İnat.
Askılarında ağaçların darlarına çekilsem de,
Sözüm taahhüdüm olsun,
Hak yazar yazgımı imleri değil.

Kadir TURGUT