biraz eğil
bir at boşluğunu solurken hayatın
güneşin küçük harfli bacağından açılacak
yeryüzü..
kapanmayan yaralara seslenirken
dev ağızlı şehir
dilimin kesiğine mum titreğiyle kırılacak
ışığın karanlık yolculuğunda gece
bir kanadın uykusuyla öperken aynaları
nefesimde zambaklı sokak
gün sarmaşığı






biraz eğil
balaban türkülerin göçtüğüdür dünya
ağıt hep baştan
geceye ve insana ihtiyarlanan
ellerimde çocuksu kuş
hasret çizgilerini adımlarken
sevmek tenha yalnızlığın
bağ nazı..
tabirinde aşina mana
rehberi sükun yolun
pervane demle taneleşen nakş-ı füsun
gözlerime kuyu hasılı


yeleli bir çehre gayli ölmek
gökten yere




biraz eğil
her lahza sabrın gülle şadı
tepsi yansıması güneş
gölgede en yeşillere
içerde bir yerde
baharın yığdıklarıylasın hayat
bir çocuğu taşır gibi karnında
sus çığlıkla
yeniden doğabilirsin


biraz eğil
yaprak ve dalın kiliminde
ıssız yağmur tohumu ırmaksı ruhum

...