Acı çok büyük.
Sayfalar dolusu hüzün... (

Bir de onlardan uzakta olup, acı bir telefon sesiyle ölüm haberini alırsınız; bir anda eliniz ayağınız dolaşır, ne yapacağınızı bilemez, yığılıp kalırsınız.

Yıllar geçse de onların yokluğu, içinize kor gibi oturur, ne uykunuzun ne hayatın tadı kalmaz. Gecenin bir yarısında, onlarla yaşanan tatlı acı anıları düşünürsünüz, beyniniz zonklar, gözyaşlarınız hep içinize akar ılık ılık.
Hep rüyalarınıza gelmelerini beklersiniz. Acıyan yerinize dokunmalarını, çocukluğunuzdaki gibi saçlarınızı okşamalarını, yaralarınıza üflemenizi bekler durursunuz.
Ama gelmezler, her giden gibi...

Eğer bir kediniz veya muhabbet kuşunuz varsa, onlar sizin mateminize ortak olur, gözlerinizin içine bakar, sizi teselli etmeye çalışırlar masumca.

Benim de bir kuşum vardı, ne zaman eve gelsem beni kapıda karşılayıp şarkılar söylerdi. "Hadi kafesine git" diyene kadar omzumundan hiç ayrılmazdı. Üzgün olduğumu, mutlu olduğumu, hüznümü en güzel o sezer, o hissederdi...

Babamı kaybettikten sonra, bir yıl uzaklardan telefon geldiğinde, içim ürperir, "acı haber mi yoksa" düşüncesi ile telefonu açamazdım.

Duygularıma yenik düştüğüm, uykusuz bir gece yarısı hissettiklerimi kaleme döker, kendi kendimi tedaviye çalışırdım o günlerde.

Bilirsin ki; anne baba şiirlerine yorum yapamıyorum, okuyup öylece kalıyorum sayfada. Pazar günü o kadar hüzünlü bir şiir paylaştın ki, acını hafifletmek için ne yazsam yetersiz kalacak...

Babasızlığın kabus gibi üzerime çöktüğü, uykusuz kaldığım bir gece
hislerimi böyle kaleme almıştım.
Ki insan, çoğu zaman acılarına yenilip, onların yanına gitmeyi düşünüyor.
Unutulmuyorlar, unutamıyoruz...

Allah mekânlarını Cennet eylesin.

Yüreğin hüzünlerden uzak olsun.
Sabır diliyorum, dua'lar gönderiyorum.
Çocukların üzülmemesi için hep yaşa sen.
Sevgimle hep...

....
Bir garip duygu var bugün içimde
Saklambaç oynuyor pustu pusacak
Ay karanlık yıldız sönük biçimde
Yutkunuyor gece sustu susacak

Uyuşmuş bedenim sanki sarhoşum
Aklım mı karışık ben mi bir hoşum
Ninniler söyleyen muhabbet kuşum
Büzmüş dudağını küstü küsecek

Yüreğim yerinden çıkacak gibi
Her yanım yanıyor kor ocak gibi
Sıkıntı testere kör nacak gibi
Dokunsam sırtına kesti kesecek

Beton olmuş yatak sırtımı oyar
Yorganım yastığım derimi soyar
Rüzgar nefesini omzuma koyar
Boynumdan aşağı esti esecek

Topla diyor şeytan tarağı tası
Penceremin önü idam sehpası
Yağlı urgan sanki sokak lambası
Çekiyor kendine astı asacak..

Hilmi Yazgı / 2008
Geceni üçü
(babasızlığımın altıncı senesi)

Mekânları cennet olsun inşallah
Aynı acıdan geçmiş biri olarak şiiri o kadar iyi anladım ki

Annem babam kırk gün ara ile göçünce ani bir şekilde iki yokluk çok ağır gelmişti

Üç yıl geçmesine rağmen hala memlekette beni balkonda bekliyorlar sanıyorum

Oysaki deprem boş kalan baba ocağı da gömdü

Annem cansızım
Babam ciğer pârem
Özlüyorum 🥺


Başınız sağolsun
Sevgilerimle