Gönül penceremden Yusuf oldum,
Yusuf’a vurgun olan Züleyha gibi yandım, tutuştum
Kalbimdekini dışa vuramadım
Aksine kırıp geçtim, kaybederim diye
Ve ne yazık ki kaybettim...

Kaybettim, ceylan bakışlı
Zümrüdüanka kuşunun çırpınışlarını,
Payitahtın son ve tek Mavi güllerle donatılmış
Cihan sultanını, hükümdarını, cennetini
Kaybettim zamanın sunduğu fırsatları
O fırsat ki tebessüm ile bakan gözlerin sahibine
Sonsuz sadakat ile bağlanmak idi.

Aynalar içinde yok olmak üzereyim,
Nereye baksam onu görüyorum
Sebebini de halen anlamıyorum,
Bunu tetikleyen ne Rabbim!
Çünkü bu kalbin nabzı o,
Ruhumun anlamı ve şairi o,
Kör kuyularda bana aydınlığı gösteren de o...

Farkında mı bilmiyorum ama;
" Diyarı Milketi Rum’da gazelim, kasidem, şiirim, akıl sahibim, nebatım, hazinem, bu alem içinde huzurum, Azizim, Yusufum;

Elif ve Mim sarayında Payitahtım, Cennetim, Horasanım, Anadolum, Karamanım, İstanbul’um, Bağdatım, Kudüsüm, Mekke ve Medinem, Kıpçağım... "
LARDES SYMPRA