Kanatlanmış uçuyor zaman
Duru yok durağı yok
Yüzde çizgi oluyor başa düşen ak
Geçip gidiyor takvimleri yakarak
Böyle böyle kaç mevsim geçti
Kaç zemmheri gördüm
Kaç bahar gömdüm
Yüreğim ipil ipil yanarak

Ne vakit takılsam peşine kurşun gibi
Ramak kala tutuluyorum
Akrebin dişlerinde ufalanıyor hayatım
Yelkovan tartaklıyor ümitlerimi
Taş duvar oluyor yorgan
Ateş kapanı döşek
Geçiyor bir üç yüz altmış beş gün
Susup susup ağlayarak

Her şafağa yalın kılıç uyandım
Besledim hüznümle yalnızlığımı
Aldım daramı
Yok ettim sonra gözlerinde
Yokla var arasındaki varlığımı
Kaynayıp tütüyor zaman
Yılları yıllara düğümlüyor
Ve bugün kırk dördüncü gurbetim
Telli duvaklı gelen günle birlikte
Bir adım daha yaklaşıyorum en sevgiliye
Yeni bir yıldız düşüyor başıma
Cümle gamı doğruyorlar aşıma
Damarlarımda kuruyor zaman
Ömür büsbütün yoksunluğuyla bitiyor
Oysa ben henüz doğmuş çocuğum
Gün görmeden toprağa bakan
Gün dönmeden solan...