Boyun bağını düzelttim ruhumun
Kıymıklarına dokunmadım kalbimin
Sonra yaktım bir şiiri ucundan
Zarif gelişine ceketimi ilikledim
Seviyorsun diye okşadım başını güllerin
Turnaların buğulanmıştı gözlük camları
Rotalarını vuslata çevirdim

Mermer suratlılar yana devirdi dudaklarını
İğreti gülüşleri başlı başına dram
Zambaklar süslerken parmak uçlarımı
Dudaklarımda gezgindi veda türküleri
Üşüdüm gözlerini alınca üzerimden
Kara bir tren yürüdü sonsuza doğru
İnce giyimli kelebekler kondu pencereme
Okkalı kahve ısmarladım
Vuslat kabardı telvesinde

Hasreti biçen terziler vefalıdır diyemem
Astarı yüzünden pahalı hülyalarla kararmıştır gözleri
Izdırap diker hüzün ütülerler soluk almadan
Kol saatleri vicdansız gardiyandır
Zamanı hep geriye sarar
Aşk uzaktır dünyalarına etiketleri kadar
Yorgun bulutların aldım iştimasını
Söz verdiler yağacaklar vuslata
Var git yoluna hasret
Gurbet kadar yüklü sancılara gebesin
Ira sevdanın ülkesinden
Buyruğumdur
Katiyen bir daha çıkmasın sesin...