Ateşe uçan pervane
Bilir mi narın harını
Sana geldiğim tüm yollar
Alır mı kalp ağrılarımı
Bavuluma dizdim bütün sevda enstrümanlarını
Yolum uzun dizlerimde derman yok
Tenimde mezar kokusu var
Yüreğimde seni son kez ilk kez gibi görme arzusu
Ah bu geceler yok mu
Tütünü saran ateş gibi şarlatan
Ciğeri saran duman kadar kirli
Ah bu geceler aramıza düşen kılıç oluyor
Yüzün gözlerimden akıyor
Ellerimden geceye doğan ay oluyorsun
Söneni şöyle dursun yanan yıldızlar kıskanıyor

Hasretin gerilirken bu şehrin üzerine
Kimsesizliğimi ele veriyor
Ardın sıra döktüğüm yaşlar
Sanma üç beş dakikaya sığıyor acın
Var olsan da yanı başımda
Tutsan da ellerimi
Bakirdir endişem bakirdir özlem sancım
Ah bu şizofren gecelerde
Kalbimi teskin edecek yok bir ilacım
Göz kırpsan bir kez yıldızlara
Ayağına yol olur galaksiler
Yanağında belirecek olsa tomurcuklar
Birbiri ardına kopacak
Büyük küçük kıyametler
Zulmün kapılarını aralama ey yar
Öfkenin kırbacını şaklatma sırtımızda
Nefesimiz tükendiğinde
Yuvamız olacak soğuk bir mezar

Ah mor dağların sümbülü
Uyyy yad ellerin maralı
Kısmetsiz ömrümün çiçek açmaz baharı
Kimsesizliğim
Yalnızlığımın gölgesi
Hasret kokan türkülerin nağmesi, sevdalım
Tut aşkının narıyla tutuşan kalbimi
Bırakma yanıma düşmesin ellerim
Yüreğime özge özlemlerimi dindir
Bitsin bu şımarık gece, bitsin tarifsiz sancılarım
Hayde çık gel uzak yollardan
Uzan şöyle yanı başıma
Çizelim göğümüze taptaze bir dünya