Zaman hep yeni ben efsaneler kadar eskiyim
Ateşten kalpleri deşen körelmiş bir keskiyim
Sarsılmaz doğru olsa da yüz yıllardır belkiyim
Gözlerinden bihaber kuş olup uçtu yıllarım

Sustum kendime içerimde binlerce kör düğüm
Çağırdım her nefeste çalmadı kapımı ölüm
Ne Mecnun ne avanesi görmedi bunca zulüm
Yanağından bihaber kuş olup uçtu yıllarım

Gizledim tüm hislerimi kendi kendimden kaçtım
Sunuldu aşkın kadehi ruhumu döküp saçtım
Kışlara reva görüldüm bahar görmeden göçtüm
İşvesinden bihaber kuş olup uçtu yıllarım

Vurdum hançeri bağrıma asırlık sır döküldü
Yangın bakışı gönlümden iplik iplik söküldü
Şu öksüz hicranım kızıl ateşlerde yakıldı
Kokusundan bihaber kuş olup uçtu yıllarım

Çektiğim çile dünya sürgünümün letafeti
İnlemem gece gündüz yüce aşkın zarafeti
Baş verdim ahuma buydu boynumun kefareti
Cilvesinden bihaber kuş olup uçtu yıllarım