Merhamet sağnağında su dilenen yalancı
Giderken ardından kopan gözyaşlarım yetmedi mi
Enkaza dönen yüreğimin hali pür melali
Ruhunu etmediyse teskin
Keskin hançerinle vur sineme
Kanımda boğulayım
Ya da hapset bal kaynayan gözlerine
Galip Dedeyle çileme yatayım
Döneyim pervaneler gibi aşk ile
Düşeyim ateşten peykine usul usul yanayım

Sultan otağında gül devşiren harami
Onca gülüşlerimin yok muydu hiç kıymeti
Bir dirhem mutluluk kalmadıysa geriye
Durma ey sevgili çağır o büyük kıyameti
Yeter ki ay cemalin yansısındı yüzüme
Gölgesi saçlarının düşseydi can evime
İki cihan saadeti serpilirdi üstüme
Züleyha’ sı değilsen bu büyülü aşkın
Var git yirmi dört bin alem senindir
Ellerin bir kez değseydi ateşten gömleğime
Zahmeti zindan olsaydı ki ne çıkar
Kusurum gamzene düçar olmaksa
Göm beni ta içine huzurla uyuyayım
Gör beni gönlünce sevdanla uyanayım

Güneşin ülkesine karanlık ısmarlayan hilebaz
Yıldızlarımı yerle yeksan etmeye doymadın mı
Ne vakit çalsam kapını
Kapı duvar bulmam seni şarkıların ortasında
Denklemini kaybetmiş hislerinin zifiri nefretinden
Kör nağmeleri dolama diline
Kanar dudakların
Dişlerinde sızar ağrıların ki ağlarsın
Yetim kalmış sokak bankları gibi
Huysuzum şimdi gecenin nabzında
Tutuversen ışığımı eksen kalbine
Yakardık dünyanın çırasını
İştihamla silerdik sayfamızdan
Kaleme sığmaz talihin karasını...