4
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
588
Okunma

Güneşi öptüm
Haylaz bir ikindi üstü
Çöle dönen dudaklarıma yürüdü can
Teninde bahar vardı
Gözlerinde kaynayan volkan
Güneşi öptüm
Yüreğim erirken avuçlarında
Saklımda kaldı izi
Ak göğsü köpük köpüktü
Devran tılsımıyla mühürledi bizi
Asırlar öncesinde büyüyen tını
Ölüm gibi sızıyordu dudaklarında
Kız çocukları diri diri gömülüyordu toprağa
Karın ağrısıydı nefeslendiği bu dünya
Uzun uzadıya serildim gözlerine bir vakit
Kül oldu bildiğim ne varsa
Aklımı zayi ettim
Kan doldu yüreğime
Kaçıp sığındım gülden zarif ellerine
Elleri cennet kokuyordu
Beş parmağından pınarlar çağlıyordu
Öptüm çağala yanaklarından
Öptüm oynadı yer yerinden
Dalgalandı denizler
Rengini buldu dünya
Dönmeye başladı mevsimler
Güneşi öptüm
Buza kesen kızıl bir şafağın ertesinde
İndirdi başlarını dağlar
Erdi visale ırmaklar
Gam perdesi çekildi gözlerinde
Düştü bir bir yüzüne cemreler
Köpürdü dudakları kar beyaz
Kenarında bitiverdi lokumlar akideler
Gerdanında kısraklar belirdi
Saçını rüzgara veren kısraklar
Kederi topladı tasını tarağını
Neşeyle ışıldadı al al yanaklar
Güneşi öptüm
Yitirdim evveli ahiri zahiri
Öptüm dudaklarım baştan başa gül reçeli….
5.0
100% (6)