Bırak rüzgar şarkısını saçlarında söylesin
Deniz sinsin göğsüne sessizce
Sen yine dal ötelere
Umudunu tazele
Kızıl tellerini örsün güneş
Cümle meftununla tebessümlerini üleş
Gamzenin gölgesi düşsün aleme
Büyüsün destanın
Namın yürüsün
Bir adın kalsın geride
Bir de salınsın uçurtmalar gözlerinde

Uzatma günlere küskünlüğünü
Kaldır gam perdelerini ve aç pencereni
Işığınla tütsüle bütün evreni
Coşkusuna kulak ver ritmine tutul
Karanlığa mahkum etme
Sev delicesine
Eşiğine baş koyan halis kalpleri
Doyur nazar çatlatan sesinle
Dünü soluk gibi alıp verenleri
Yarınını kuru bir ümitle bekleyenleri

Olmadığın her kalp hükümsüzdür
Olmadığın her yer çekimsizdir
Olduğun yerde
Gök daha yakın
Bulutlar olduğundan beyaz
Rüzgar düşten latiftir
Şimdi İstanbul düşünsün
Beyoğlu Üsküdar Moda düşünsün
İki yakası birbirine düğümlenen boğaz düşünsün
Bunca letafeti taşıyamaz payitaht
Bölünür İstanbul
Anadolu dimdik dursa
Ayağına turap olur Avrupa...