Ağlamak istiyorum yar
Her gece bir yıldızımı kaydırdım
Şimdi kandilsiz bu kentin semaları.
Hasretin tesbihatı çekmekle bitmiyor yar
Koynumda ölümün nasırlı elleri var.
Feryadım değsin vuslatın kulaklarına
Son gecesindeyim yanmalarımın yar.
Gözlerimde siyah perdeler
Issızlığa terk edilmiş yüreğimin sokakları.
Ölüm ayırır mı damarlarımı yar
Kendi ellerimle kefenledim sevmeleri
Mezar taşımda aşkın adı var

Ağlamak istiyorum yar
Tren garında veda ettim yağmurlarıma
Ömrün son istasyonuna yağacaklar.
Çatlayan dudaklarıma bir damla ol yar
Beyhude aşkın, ecel teriyle ıslanmasınlar.
Oysa kaç gecesini feda ettim sevmelerin
Şimdi sevmeler eskiyor yar.
Kapandı bak, yüreğimin dış kapıları
Üstünde paslı bir asma kilit var.
Tükenir mi yüksek dağın rüzgârı yar
Son nefesimle savuruyorum harmanları
Her başakta aşkın tadı var

Ağlamak istiyorum yar
Kaç hazan yaşadı yalnızlık saymadım
Canımın son demini doldurdum kadehlere.
Hasretin pınarlarından kanım akıyor yar
Kanımla yıkanan arzularım var.
Sabahları yok mu kuytu karanlıkların?
Saçlarımdan sararıyor sonbahar.
Bir rüzgâra tutunup gelmek istiyorum
Dallarımdan dökülen her yaprakta yar.
Hangi yöne eseceğimi bilmeden
Kaybolup bir sessiz karanlıkta
Savrulup gitmekte var.

Ağlamak istiyorum yar
Meczup bir sevdalıyım şimdi yollarında
Yüreğim emanet, omuzlarımın üstüne
Saldım gözyaşımın her damlasını
Sana akan ırmakların kucağına yar.
Arafat’ta kanatlansın aşk, uçsun göğün yüzüne
Tavafından başı dönsün yüreğimin
Kâbe’de kapanıp dizlerine, ağlamak var.
Hangi mabedinde susar bu gönül
Sana susayan diller kavrulurken yar.
Şimdi tut gözyaşımı tutabilirsen
Ağlamak istiyorum yar.

SELMA PEKŞEN