Kendi sularıma son kez,
ölümden anlayan yaşlı bir kunduz gibi giriyorum.
İz sürmek için
:
Adı şekere bulanıp,
bir çok dilde yuvarlanmış ama hiç yutulmamış
kendi hayatını hep başkası olarak yaşamış
ve kalubeladan beri ruhunu aldatmış, biriyim.

Şartların ve şeylerin emrinde kayda geçen
güncel kimliğim, hem herkeslerin içindedir,
hem de içinin hiç inilmemiş yerlerinde
inim inim inlemektedir. Buna rağmen,
yanılmaya ve yazılmaya müsait akşamüstlerinde
üstünkörü duygular, örtük dokunuşlar ve ansızın
beni hep kundakladı. Alev desem değil
dumandım sanki. Mezhebimi ararken,
din bildiğim çelişkiden saptım. Ve her sabah
balçık gibi akan kalabalığa karıştım,
ikrar ve ifşa arasında.

Şimdi sır saçılan ışıltılı yolda, yolcunun
tabutuna çivi çakmasıyım artık, geçin beni,
cehenneme doğru.

1862bin22İst.