. Satıra, belleğini yitirmiş bir noktayla başlıyoruz.
Solunda ve sonunda kabrimizin başında,
başkasına ağladığımız, ve yaşasın yaşamak diye
diye, kör kaldığımız gerçeğin kollarındayız. Artık
bize dili soylu şiirlerin salyasına bulanan
yüce kelimeler yardımcı olamaz
:
Civarda, süt dişi yeni çıkmış canavarlar,
dur ihtarına arsız ıslıklar, ve kaderin
ağlarını yırtan deliller var, birde ben,
durmuş bir saatin kollarında asılı bekleyen.

Bu çevrede, tehlikeli ve oynak sürgüler,
geceleyin genleşen parseller, ve sinesi olan
esmerliğin tecavüzü aynı yüzle gezer, aynalarda.

Ruhu, ince bir kaybetmişlik dokusu
ve nefret etmenin yağlı buğusuyla kaplı, buralılar,
yurt kavramına yabancıdırlar. Burada
yer değiştirmenin rüzgarlı macerası,
bir yöne gitmenin mide bulantısı içinde
kalıcı şeylerin üstüne kusar, ve geride kalanlar
kirli bir vaftiz kurnasında alnını okşar.

Şair de bunlardan biridir. Başkası gibi
kurguyu kolpadan dillendirir, ve amir hükümde
zaten sesler ve soslar şiirin hizmetindedir.

Böylece siz, okuyanlar, yapayanlış yaşayan bizlere
bir kez daha tanıklık etmiş oluyorsunuz. Mürted nedir,
unutarak.

1472bin22İst.