Geceyi karaçarşaflı gözleriyle
Kendini gelecekten ödünç alan süsenler bölüyordu
Ve başıma koleralı konfetiler atan ağrılı kadınlar

Geçmişi kılıçtan geçiren gerçek
Atları kırbaçlayan ağzı şaraplı şarkılarla kolkolaydı
Kamyonlarda uyuklayan uzaklık yaklaştıkça yaklaşıyordu
İçine girince insanı içindeki o
En kendinden emin yüzle yüzleştiren
Şık bir şimdiki zaman makamındaydı herşey
Ayakları varisli fundalıkta ağzı yırtık rüzgar
Okyanusa boyuna girip çıkıyor
Beni en derin yere. Kendime kışkırtıyordu
O bayındır kentler yıkılmaktan yılmıyordu
Siz beni ışıklı bir ormanın kıyısında
Irmaklarla aldatıyordunuz

Ben o zaman bir ilk sevişmede sözdüm. Dönecektim
Aklımda dönüp duran havalı öç cıngıllarını susturup
Vazgeçmemiştim. Ben yokken girmişsiniz şurama
Önce biriniz. Sonra bilir bilmez birileriniz
Kirlilere kül katılmaz olduğu sonradır
Konuk odamda beni bıçaklandıktan sonra siz

Biliyor musunuz, ben dün gecedir öldüğümü
Kimseye söylemedim
Cesedime eğilip yüzüme sus çarptığımı da
Ölümü yakın gösteren hayat. Başka bir hayattan
Erken söylenmiş sözler yığıyordu kalbime çünki
Kalbim kabaran bir iltihap oluyordu
Kanıma yaşamak karıştıran bir atardamardan
İntikam almak istiyordum.
Ama içeriyi göstermeyen o isli camın
Aslında açık olduğuna kimse inanmadı
Rahmi dikişli menekşeden başka
Tanıklık eden de çıkmadı
Bu geçici sürede geçen herşey
Dilsiz bir zaman kırılmasıydı; siyanürden uzakta
Tarih meleğine yakın. Uyumak istiyorum
Bir rüyaya uymak

Ama asfaltları patikalarla çarpıştırıyor. Bilmek
Üst üste bindikçe beni ölü doğmaya zorluyor
Bu deniz durmaz diyorum. Dinmez bu dalgalar
Dinlemiyorsunuz. Sorsam
Filikama devrilen defnelerden sonra
Gececil bir ejderhanın diline düştüğüm şiiri
Ezbere bilen var mı mesela.
Mesela mumdan elleriyle gözlerimden çapak çeken
O müşfik intiharı tanıyan var mı

Şimdi tanrı kimi öldürse,
Meryem beni doğuruyor. İnanmıyorsunuz.
Artık o altında yattığım taşın üstünde yazanın
Ne önemi var ki. Orda beni ırmaklar
Orda upuzun o yer boyunca beni
Gökyüzü bulsa ne olur

22122bin10İst.