Günün öğle saati kalbimin zili çaldı,
Davet ettim içeri geldi oturdu Leyla,
Şaşırdım konuştukça sohbet derine daldı,
Masumca etrafına bakınıyordu Leyla.

Dedi, unutamadım izin vermedi tutkum,
Şimdi seni görünce tekrar tutuldu nutkum,
Yalansız gerçeğimsin hayalimdeydi utkum,
Yanlış söz söylemeye çekiniyordu Leyla.

Dedi, saklı güvende kimseye göstermedim,
Her şeye rağmen canda cananı küstürmedim,
Ne yazık hikâyede mutlu sona ermedim,
Söyledikleri bana dokunuyordu Leyla

“Şimdiki aklım olsa” dedi “kimi dinlerim”,
Karla karışık yağdı saçlarıma günlerim,
Büyük pişmanlıklarla keşke dolu dünlerim,
Sızlanıp mazisinden yakınıyordu Leyla

Dedi zenginliğimde azın adı sen oldun,
Hüzünleri sevdirdin güzün tadı sen oldun
Yüreğimi titreten nazın badı sen oldun,
Gözlerinden sevgisi okunuyordu Leyla.

Sence tutmalı mıyım bu sevdalı elleri,
Bülbül ile yarışan şakıyan bu dilleri,
Sen Leyla’sın anlarsın böyle Mecnun halleri,
Bir görsen o koca dev tükeniyordu Leyla.

NAZ

Hayâl âlemlerinde geziniyor Leylâlar
Leylâlar’ın peşinde kahrolurken Mecnûnlar
Mecnûnlarla çöllere salınır vaveylâlar
Aslolan gönüldeki serâpa tesellîdir.___________(muhacir bozkurt)