Okurken üzülürüm her bir aşk şiirine,
Çünkü mısralar kırık, kalemler sızlanıyor,
Sorsam ressam, şarkıcı, beş duyu şairine,
Neden aşk hep bir yerde, kuytuda tozlanıyor.

Perdeler kapanıp da bıkılınca aynıdan,
Sebeplerin sebebi ölümlü olur nadan,
Belki de göreceğiz baksak aynı aynadan,
İzler üstü örtülü gönülde gizleniyor.

Sözüm ona detayla uçuk kaçık edilip,
Zamane afetiyle açık saçık edilip,
Mana marifetiyle küçük küçük edilip,
Yere düşen duygular toprakla közleniyor.

Gökten sevgi yağsa da baş belada sevdayla,
Sorunlar çözülür mü tutuşulan kavgayla,
Hak etmeden söylenen dili yakan övgüyle,
Sözün bittiği yerde, kim, niye özleniyor.

Yorgunlukla yoğurup kalmasın diye zinde,
Bohçalayıp boyuna denk getirilen ende,
Birde kokmasın diye aşk karanlık mahzende,
Üşütülüp titreyen ellerle tuzlanıyor.

Arasan bulamazsın bir bakarsın ordadır,
Bir türlü varılmayan Kaf dağının ardıdır,
On üç harf ifadesi, o da zaten şurdadır,
Seven canından bezmiş sevilen nazlanıyor.

NAZ