Gülmek bulaşıcıdır diye ahkâm kestikçe
Asılır yüzüm çünkü âlemim yağmalandı
Şifremi unutturan kaderime küstükçe
Umuda bağlı zaman dilimim yağmalandı

Hey güzel yaradanım lütfunda hoş kahrında
Her durum için mutlak şifanda var zehrinde
Cennet inşa ederken bu cehennem şehrinde
Ezberimdeki müspet ilimim yağmalandı

Ben kimdim ki ben neydim böylesi karalandım
Tüme gitmek isterken yollarda yarılandım
Düzensiz cümlelerin içinde yaralandım
Harfler üstüme düştü kalemim yağmalandı

Mayalandığım aşktan tek lokma yiyemeden
İstemediklerime istemem diyemeden
İçimdeki ıstırap daha da büyümeden
Çilemi ıslah eden yalımım yağmalandı

Kulak tıkasam bile kalbimdeki ağıta
Bir türlü gelemedim istediğim boyuta
Zar zor tutunup hayli darıldığım hayata
Heyhat göğüs gerdiğim çalımım yağmalandı

Ceza verip sınırsız sıfatsız isyanıma
Durdurdum yakıştırıp kendimi misyonuma
Ama her dem saydığım sevdiğim insanıma
Verip alamadığım selamım yağmalandı

NAZ