ışık dağılır karanlıklarda.
sakin bir sessizliğin derinliklerinde
bir selamla veda ediyordu
o gülüşsüz dikenler
nefesin derinliklerin de
karanlıkta uzayan bir tüneli adımlamak.
ayak önünde bir gölge ayak,
titreyen bir el destek isterken
gölgeli yolların o derin sessizliği.
konuşan dilsiz dikenler
zifiri karanlıktaki kasvet
yerlere, duvarlara düşen gölgelerin işaretleri.
beni çekeni hissetmekti.
karanlıklarda bulmaktı aranılanı.
yıldızlı gökyüzünün altında
ay ışığının gölgesinde
gözlerinde oynaşan gölge oyunları.
ardı arkası gelemeyen halüsinasyonlar
derin uçurumlarda derin gölgeler.
göç eden turnaların uğultusunda ki veda.
gölgesi olmayan ışıklar
bir hayaldi onun yanında
gerçek olmayan bir şekilde süzülüyordum
dönüşü olmayan bir yoldan.
öfke nöbetindeki nostalji
neşe dolu anlar.
içim üşüyordu
gölgeler düşerken
hissetmiyordum sanki ayaklarımı
durmadan yürüyorum, gidiyorum
ayak önünde gölge ayaklar.
tıpkı yaşlı bir adam gibi
karanlık tünelin boğazında ışığı beklemek
o sonu görmek
karanlığın gölgesinde
yolun sonu

Mehmet Demir
28.02.2022 Ankara