Tek bir dünya var içinde yaşadığımız..
Ama herkesin kendi dünyası, dünyaya açılan pençeresi farklı oluyor illaki.

Onu anlamak, onu anlamlandırmak için konuşmak gerekiyor.

Hepimiz küçücük bir parenteziz onun kitabında.

Onun sessiz çığlığına kulak verip dinlemek, derdiyle dertleşmek gerekiyor.

Onu asla küstürmemeli, kızdırmamalıyız.
Yoksa sonuçları ağır oluyor.

Sevmek, sevilmek için bir dünya olmak gerekiyor aslında.Kendimizi onun yerine koymalı, kucaklamalıyız..

Aşkla
Merhametle
Sevgiyle.


Bir dünya olmalıyız hepimiz.
İyilikle kötülüğün beraberce el sallamadığı, günâhların olmadığı, yalnızca iyiliğin olduğu.

Aldatanları
Aldatılanları olmamalıyız.

Öldürmemeliyiz asla
Yaşatmalıyız.
...

Şair neden düyayla konuştu acaba.
Belli ki bir şikayeti vardı.
Belli ki yolunda gitmeyen birşeyler vardı.


Kendinden öte
Fırtınaya yaprak uzatmışsa o buz kesilen sokakların sakinleri..

Yaşını yaşayamayan çocuklarla doluysa tabutlar..

Gözlerini hep o nemli iklimin kaderine kurban ettiyse anneler,

Yazık!
Çok yazık!
Utanmalıyız!

Daha fazla kunuşup da içimiz karartma ey dünya..

Sus artık.
Dayanamıyoruz!


Şairin iç not defteri
Bunları söyletiyor gibi sanki.


Şiirle
Tebessümle kal hep şair.