I.

Gözlerini devirip üstüme yıkma, güzel!
Bengi sular kuruyor, gönlümün dili sukût
Uzletin kucağında kaybolmaktadır, ezel
Nedir bu gözlerinden sızan isyankâr buut?

Giderken gözlerinde saklanan melûl bakış
İçimde bir çiçeği soldurdu, kurşun gibi
Onulmaz bir yaram var: Canhırâş eylül bakış
Beni lâl eden gözler, hüzne doluşun gibi

Yapraklar sararıyor, mevsimlerden sonbahar
Sızlayan bir vâveylâ yükseliyor semâya
Bulutlar sahiplenir böylesi bir hüznü, Yar!
Dinmeyen yağmurlarla çok uzağım hümâya


II.

Gözlerini çevirip gönlüme akma, güzel!
Büklüm büklüm bakışın doluyor bahar gibi
Sineme dokunuyor; bir ılık, ölümsüz el
Canıma can katıyor, yangınlarda har gibi

Gönül vehme düşüyor, bir vakit kalsa uzak
Pürtelâş bir sıkıntı zaptediyor etrafı
Çaresiz kalıyorum, ne yana baksam tuzak
Zamansız, arıyorum bakışında ârâfı

Demlendikçe geceler hüznün en kuytusunda
Süzülüyor içime, yalnızlığın türküsü
Uzak düşüncelerin yersiz kuruntusunda
Gözlerine hapsolmuş ayrılığın öyküsü


Önder KURT