Hasrete değilde vuslata kursaydık.
Çalarmıydı saatler bilmem.
Suçlu belliydi, iki dudak arası!
Ama dilim dilim dilmem.
Neydi bu satırların bizden çektiği.
Gelen yazar giden yazar.
Kimine gül bahçesi kimine mezar.
Halbuki düşlerin katili bendim cellatıda ben.
İstemezmiyiz Niyedir yeminlerimiz.
Sabaha ulaşmayan gecemi var.
Niye bağladık bunca umudu bi çaputa.
Duaları doğru eyle! altı üstü beşer.
Kırsaydık prangalar üçer beşer.
Yeşerecekti umutlar oysaki.
Bir kez deyiverseydik yeşer.

Maziyi mezara, yarını saksıya koysak.
Giderken yaksak köprüleri.
Atıversek ömürden törpüleri.
Gidene yüklesek taşınmayan yükleri.
Hani diyorlar ya.
"Kırılma dıştansa ölüm içtense yaşam."
İçten Kırsak buzdan hayalleri.
Yinede kayarmıydı ayağımız.
Yinede batarmıydı çam kırıkları.
Ya sürekli yolduğumuz yara kabukları.
İçre içre kanarken her seferinde.
Boğulurken sessizlik düşlemminde.
Vururmuydu kumsala hayalerimiz!

Şafakla birlikte yeniden döküldü avuçlarıma.
Saklamayı başaramadığım düşler.
Enggel olmaya çalıştığım düşüşler.
Şafağı değil baharı bekledim.
Belki yeni çiçekler açar.
Bu kez zakkumlar değil.
Dualarımla eksem diksem.
Döner belki bahçem gülşene.
Umudum vuslatın gül fidanı.

Ne vakit sizden okusam.
Kalemim kusar mürekkebi ilham.
Kalemim şehrinde Bi isyan.
Epeydir küs idik kalem ile yazmaz idim.
Sır vermez idim satırlara.
Yine dizeleriniz düşürdü bizi yollara.

Esenliklikle, hoşca ve dostça kalın.
Selam ve saygılarımla.!