25
Yorum
106
Beğeni
0,0
Puan
2707
Okunma

Hiç görmediğim taş döşeli o yolda
Düşlerim arzulara dönüşüyor
Onların hepsinde
Güllerin açtığı dünyayı seyreden
Ülfet çeşmesi kapısındayım
Beni kalbine yakın tut
Meleklerin ruhuyla ruhum
Asma dalıyla uzanır Mâverâ’ya
Geçmişten geleceğe aşk mihrabı
Gönlüme mesafe girmeden
Huzur alır varlığım
Çökerken akşam ağır ağır nuruyla
Sen varsın, ben varım, gölgen düşer cihâna
Suretimde silkelenir hüzünlü iklimler
Zemzemle yıkanır yollar
Sen güzelsin
Beni kendine yakın tut
Çağlar öncesinden bugüne
Gök ve yer sükûn tutarken göğsünde
Kalbime hakim oluşun
Kuşların öptüğüdür sadakat itibarı
Muhabbetin evrene sinmiş
Bense, hiç kimse değilim
Bir hiçim...
Sağanak sağanak yağsın sevgi
Nasipleneyim her taksimden
Gün doğmadan önce
Mesafenin önemi yok
İstikamet yön tutup
Vuslat kapılardan geçerken
Beni kendine yakın tut...
Ümmühan YILDIZ