Bozulmuş gönlünün hizası
örümcekle güvercin kutsallığında kalp
atışları
çok görülmüş çeyrek huzuru
Annesinden ağlamayı öğrenmiş
İsminaz denilmiş adına


İsmine müsemma
el bebek gül bebek!!
üç, beş yaş, hayat ve İsminaz
çocukluk, gençlik
bir dağ esintisi…
kördüğümün körlüğü



boynunda
kaderin muskası!
aynalı konak düşler
at sırtında geçilen köprüler…
iki ayak bir pabuçta
eksikmiş gibi yazılacak öyküler
tenini terk etmiş bir can
bildiğince değil güldüğünce üşür
üşür İsminaz
isminde saklı kalan nazıyla!



Yatağı akrep yuvası
baharı hazanlı türkü…
Eteğinde bir avuç ateş
ellerinde doğduğu günün çilesi
toprağında çaresizliğin kokusu
yine de çok seviyor adını İsminaz


üç vakit
kuş üzümü


doğdu
bebek İsminaz
çocuk İsminaz
genç olmadı, ama anne oldu
ve hiç ah etmedi hiç kimselere İsminaz
kaderi kederiydi,
annesi Çeşminaz



Gün değişse de, an değişse de
dur diyemedik
Âlı, Yeşili tanıyamadan göçüp giden
Ne İsminaz’lara
Ne de Çeşminaz’lara


Ve hâlâ devam etmekteyiz bir çoğumuz
yaşamaya
Bir isminaz bir Çeşminaz olarak!..

~

#hüzünlükent