Ömür boyu bir defa, istemem ki gülmeni
El açıp Allahımdan, diliyorum ölmeni
Yüreğimin dolusunca, sever iken ben seni
Yüzüme nefretle, bakan sen değil misin.

Bir hayalin peşinden, arsız arsız koşarak
Vefayı çiğneyipte, sınırları aşarak
Şu gönül ırmağımdan, sinsi sinsi taşarak
Karanlık diyarlara, akan sen değil misin.

Senelerce yüzüme, söyle sen nasıl baktın
Utancı acımadan, boynuma sen taktın
Şimdi af istiyorsun, merhamet mi bıraktın
Kalbimi ateşlerde, yakan sen değil misin.

Şu zavallı adamın, hiç mi yoktu değeri
Kor ateşte dağlayıp, her gün yaktın ciğeri
Ellerinle doğradın, koydun mu ki bir yeri
Yüreğine hançeri, sokan sen değil misin.

O vefasız sözlere, nasıl döndü dillerin
Beni perişan eder, senin rezil hâllerin
Yüreğimin içine, titremeden ellerin
Katil gibi kurşunu, sıkan sen değil misin.

Başım önden kalkmıyor, sen hak yoldan sapalı
Ben bende değilim ki, sen ihanet yapalı
Geri dönmek istersen, kapım sana kapalı
Şu boynumu önüme, büken sen değil misin.

Sen bana zehir ettin, soluduğum havayı
Ayak altına attın, iffet, namus davayı
Bak ne hâle getirdin, huzur dolu yuvayı
Şu dünyayı başıma, yıkan sen değil misin.

Erhan DOĞANAY