Hayata çoktan küsmüş, şu meczup hallerimle
Derdini dökemeyen, hep suskun dillerimle
Ömrümün şafağına, titreyen ellerimle
Her gün bir çizik daha, çiziyorum sayende.

Ateş dolu bir yürek, içimde taşıyorum
Bunca çile çekipte, ben nasıl yaşıyorum
Bazen içe kapanıp, bazen de coşuyorum
Çaresizce kendime, kızıyorum sayende.

Sen neden tutmadın ki, o verdiğin sözünü
Allah bir gün gözüme, göstermesin yüzünü
Yaşadığım her günde; acı, keder, hüzünü
Kadeh kadeh içerek, sızıyorum sayende.

Bana yaptığın zulmün, ağır olur vebali
Dağ, taş bile çekemez, hep çektiğim bu hali
Olur, olmaz ağlayan, huysuz çocuk misali
Bir ah çekip dudağı, büzüyorum sayende.

Acımadan sen açtın, başıma bu işleri
Kahrolarak bağrıma, basıyorum taşları
Gece gündüz demeden, volkan gibi yaşları
Gözlerimden yüzüme, süzüyorum sayende.

Acımadan ecelle, yakın ettin arayı
Tabipler saramıyor, o açtığın yarayı
Kimse görmesin diye, alnımda ki karayı
Başımı öne büküp, geziyorum sayende.

Gidişin şu kalbimi, bin parçaya bölünce
İçimde açan güller, tomurcukken solunca
Her nefeste aklıma, ihanetin gelince
İntizarı dilime, diziyorum sayende.

Senden ihanet gördüm, permeperişan halim
Hiç durup dinlenmeden, göğsümü döver elim
İstemeden kadere, isyan edince dilim
Tüm manevî dünyamı, bozuyorum sayende.

Yaşamak nasılda zor, bir gün bile gülmeden
Dünya zindan oluyor, gönül huzur bulmadan
Ruh bedende işkence, canı verip ölmeden
Elimle mezarımı, kazıyorum sayende.

Şu kahreden acıyı, içimden sökmek için
Biraz teselli bulup, derin " ohhh" çekmek için
Senden kalan bu derdi, birine dökmek için
Hüzün dolu şiirler, yazıyorum sayende.

Erhan DOĞANAY