Bir kara leke sürdün haince alnıma
Şimdi kimsenin yüzüne bakamıyorum
Her gün çağlayıp coşsamda seller misali
Kendi gönül ırmağıma akamıyorum

Ölüm bekliyorum yaşama yok mecalim
Rabbimden başkasına denmez arzu halim
Neler ettin sen bana, dönde bir bak zalim
Şu Yozgat ile Sorguna sığamıyorum

Yürek yangın yeri, kor ateşlerden bezdim
Derdimi şiirlere hece hece yazdım
Kipriklerimle kendime bir mezar kazdım
Can çıkmıyor ki içine yatamıyorum

Bir damlacık su düşsede ateşim soğsa
Tez zamanda ecel şu can evimden vursa
Üste parada veririm bir alan olsa
Dertlerimi pazarlarda satamıyorum

İhanet ederek gittiğinden buyana
Cesedim dargın oldu tenimde ki cana
Geceler düşman artık uyku haram bana
Akşam yatıp sabahleyin kalkamıyorum

Bu nasıl dertti Allahım bu nasıl çile
Dışardan bakınca kolay geliyor dile
Garip boyna yağlı ipi geçirdim bile
İdam sehpasına tekme atamıyorum

Gözlerim sel dolu hiç durmadan akıyor
Dilim "Ah..." dedikçe dudaklar kıvrılıyor
Boğazıma bir yumru gelip tıkanıyor
Derince bir tatlı nefes alamıyorum

Kuru teselliler ümit bile vermiyor
Kader kader demek avutmaya yetmiyor
Çıktım en başına gönül geri itmiyor Bedenimi uçurumdan atamıyorum

Yaşamışım dünyada ben boşu boşuna
Nice feryatlar geliyor dilin ucuna
Bunca isyan Rabbimin de gider gücüne
Lâl dilimi bir türlü durduramıyorum

Kalleşçe gittin ya başım eğik önünde
Huzur bırakmadın dünüm de bu günümde
Beni bu rezil hale sen düşürdün işte
Sürünüyorum bir türlü ölemiyorum

Erhan DOĞANAY