Önüne eğdirir, bükülmez başı
Nice zalimleri, yere devirir
Toz gibi savurur, dağ ile taşı
Koskoca dünyayı, çöle çevirir
Bir babanın tek bir, damla göz yaşı

Feryat yürektendir, karışmaz hile
Gönülden düşünce, intizar dile
Ah diye çıkacak, tek hece bile
Yakar bedenleri, küle çevirir
Bir babanın tek bir, damla göz yaşı

Bir bakışı kalbe, verir korkuyu
Sinede kazılır, bir derin kuyu
Ağzına aldığın, bir yudum suyu
Zehir zıkkım dolu, göle çevirir
Bir babanın tek bir, damla göz yaşı

Taş kalpleri yakar, onun matemi
Ciğerleri deler, dilde sitemi
Gönülü okşayan, ılık meltemi
Kasırga misali, yele çevirir
Bir babanın tek bir, damla göz yaşı

Susuz toprak gibi, kavrulur beden
Nice derde düçar, perişan eden
Sualler cevapsız, sorsanda neden
Sakin akan suyu, sele çevirir
Bir babanın tek bir, damla göz yaşı

Unut artık beni, adımı anma
Kapandı kapılar, açılır sanma
O çürük duvara, fazla yaslanma
Taptığın haini, ele çevirir
Bir babanın tek bir, damla göz yaşı

Kuru yaprak gibi, yel’in mi oldun
Çürük toprak gibi, sel’in mi oldun
Beli al kuşaklı, gelin mi oldun
Ezilip atılan, güle çevirir
Bir babanın tek bir, damla göz yaşı

Çok çabuk tükenir, uçuk hayaller
Vurgun yemiş gibi, kırılır eller
Derdini demeye, dönmez ki diller
Ağzı kilitlenmiş, dile çevirir
Bir babanın tek bir, damla göz yaşı

Gençliğe güvenme, çok çabuk geçer
Seneler yürekte, yaralar açar
Tel tel döker saçı, bırakır naçar
Sırma saçlı başı, kele çevirir
Bir babanın tek bir, damla göz yaşı

Cihanı yakmaya, zerresi yeter
Ateşin dumanı, yürekte tüter
Düşürür dertlere, ölümden beter
Yüzüne bakılmaz, hâle çevirir
Bir babanın tek bir, damla göz yaşı

Erhan DOĞANAY