Belki son şiirim bu sana yazdığım
Yorgun parmaklar kalem tutmuyor zalim
İlham yürek işi, gönül iflas etmiş
Boğaz hıçkırıkları yutmuyor zalim

Hayat dediğin iki nefes arası
Şehadet yoksa hüsran olur sonrası
Kokuşmuş bedenim çuvaldız tarlası
İğneler başkasına batmıyor zalim

Keder yürekte hüzünle dertleşiyor
Efkarla çile arsızca öpüşüyor
Kuzu hain çıktı koyun meleşiyor
Çobanlar sürüsüne katmıyor zalim

Çaresiz koydun bir şey gelmez elimden
Kim ne anlasın şu derbeder halimden
Hatimler okuduğum mülayim dilimden
Bedduadan başka söz çıkmıyor zalim

Edep insana nede güzel yakışır
Hayâ yoksa alına kara yapışır
Ecel gecikti ruh cesede sıkışır
Azrail şu kapımı çalımıyor zalim

Ak gerdanlarda hicab örtüsü gibi
Saz’sız söylenen veda türküsü gibi
Bir kibritle ormanın öyküsü gibi
Kıvılcımlar ırmakla sönmüyor zalim

Vuslat meclisinde muhabbet tükendi
Egonun kaprisleri vefayı yendi
" Yâ leyteni küntü türaba" söylendi
Kara toprak günahı örtmüyor zalim

Kıldan ince kılıçtan keskince yeri
Sırat köprüsünden geçince ileri
İsrafilin sur sesi toplar mahşeri
Mizan vefasızlığı ölçmüyor zalim

Motif gergeflerde nakşetmiş çileyi
Gözler yaşa mübtela bilmez gülmeyi
Sadakat kaldırmaz yalanla hileyi
Gönül hezayanını yutmuyor zalim

Yürek yarasının bulunmaz ilacı
Yıllar geçtikçe artar bu büyük sancı
Kervan geçip gitti ümütsizdir hancı
Ölüm istenmekle ölünmüyor zalim

Erhan DOĞANAY
Yâ leyteni küntü türaba: Keşke toprak olsaydım

Kurşun gibi çizer,akan şu yaşların,
Beter yakar canım,hayal bakışların,
Ne baharlar gördüm,ne de ki kışların,
Bu gönlüm sevdasız olmuyordur zalim...

Nurettin GÜLBEY