Ruhumu çepeçevre, sardı bir demir kafes
Koymadı yaşamaya, ne ümit, ne de heves
Allahım nasip eyle, artık bir tatlı nefes
Boğazda hıçkırıklar, yuttum yutacak kadar

İçimde ateş yanar, alnımda bir soğuk ter
Çok şey değil şu gönül, birazcık huzur ister
Ya al şu canı benden, ya da mutluluk göster
Gün görmedik acılar, tattım tadacak kadar

İhanet gördüm dosttan, ben iflah olamadım
Çilelere düştüm de, teselli bulamadım
Ölmek istedim kaç kez, becerip ölemedim
Derdime yeni dertler, kattım katacak kadar

Şu kalbime bir girsen, görsen içte neler var
Gökkubbeyi titretir, dilimde ki ah-u zâr
Ağzımı açar açmaz, her sözüm bir intizar
Yerin kat kat dibine, battım batacak kadar

Ateşlerde yanarım, duman duman türerek
Ben yönümü kaybettim, meçhullere giderek
Alnımda ki yazıya, her gün isyan ederek
Cehennemin yolunu, tuttum tutacak kadar

Yaşamaya alıştım, şu perişan halimle
Ateşime üflerim, kora dönmüş dilimle
Bir zalime güvenip, ben kendimi elimle
Ateş dolu çukura, attım atacak kadar

Ciğerine saplanır, soluduğum her hava
Bilirim ki mahşerde, biter ancak bu dâva
Haince çekip gittin, viran oldu bir yuva
Son nefese dayandım, bittim bitecek kadar

Erhan DOĞANAY