Bir gün bir sokakta, karşıma çıkma
Mahçup bir edayla, boynunu bükme
Geçmişi unutup, yüzüme bakma
Parmağı boynuna, dolarım belki...

Bir ömür içimde, yanan bu közle
Yaşadım yıllarca, hep yaşlı gözle
Kılıçtan keskince, ben bir kaç sözle
Kalbini ikiye, bölerim belki...

Sen oldun kalbime, bıçak dayayan
Ben oldum ölümle, yatıp uyuyan
Bir kin var içimde, her gün büyüyen
Nefreti üstüne, salarım belki...

Karşında sessizce, boynumu bükmem
Çok döktüm bir daha, gözden yaş dökmem
Senin o perişan, haline bakmam
Saçlarını tel tel, yolarım belki...

Lanet olsun deyip, çekip gidemem
Boğazda hıçkırık, geri yutamam
Kaybedip kendimi, bir an tutamam
Sana tekme, tokat, dalarım belki...

Kapanmaz yürekte, açtığın yara
Mezar olur bana, inan ki ora
Öfkeme yenilip, ben seni yere
Saçlarından tutup, çalarım belki...

Yıllardır ateşte, ben yana yana
Dilimde intizar, beddua sana
Bir öfke , bir sinir, elimi kana
Bir cinnet geçirip, bularım belki...

Kavrulan yürekten, derin " ohh" çekip
Bir sana, bir bana, son defa bakıp
Bir anda kafama, kurşunu sıkıp
Peşinsıra bende, ölürüm belki...

Erhan DOĞANAY