Şeffaf, gecelikli kadınlar düşlediniz
Al yazmalı gelinleri yererek.
Kınası elinde, sürmesi gözünde kızları unutup
Paçası yırtık yosmalara yama oldunuz
Yamuk karekterinizle


Ana diyordunuz kadına sözde ana
Toprakta bir anaydı
Ve toprak Anadoluydu karış karış, kadının rahminde.


Göbeğinden düştüğünüz candı ana,
Kırk sancı ile can bulduğunuz.
Göğsünden emerken, doyarken, Kevser ırmağı.
Cennet bahçeleri diyordunuz ayak altına
Akça, pakça topuklu nazlı yaren di...
Hani bacıydı, yahut kardeş
Göğsünüzde bin yıldız
Başınızda bir hilal
Sönmeyen şafaktı
Vatan kokusuydu ya Gün kızılı saçları
Hepsi mi yalandı?
Hepsi mi hikaye?


Çeşitli dillerde envai masallar anlattınız
Ninnileri susturup!
Ya onlar Anlayamadı sizi
Ya siz anlayamadınız onları


Ak gerdanına,
Kan bahçesi yakışmazdı Oysaki...
Yüzünün tüllerini yere indirip
Kendi ar’sızlığınıza perde çektiniz
İffet dediniz, namus dediniz.
Siyah matem,
Kırmızı karanfiller ektiniz doğdunuz toprağa.
Bazen kurşun oldunuz
Bazen kör uçlu bir hançer
En "Narin" yerinden kestiniz
Madalya takmak yerine
Öpülesi boynunu


Hani kadın Anaydı
Hani kadın Anadolu
Hani kadın Su idi
Kıraç toprağınıza can veren
Hepsi mi yalandı ?
Hepsi mi hikaye ?


Şimdi...
Ninniler suskun
Çocuklar küskün
Gülümsemek yerine
Acı ağıtlar döker anaların dilleri



#hüzünlükent