3
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
850
Okunma
seni
kör bir bıçakla da oysalar
neşterle de
soysalar
canımdan
mümkünü yok
ayrıştıramazlar ruhumdan
soyundum sözü dilimden
öze varmak için
ateşe verdim bildiklerimi
bakır bir kâsede erittim
çırılçıplak bir ağıt
deşiyor kalbini gecelerin
yetmiyor merhameti gündüzün
evvelim
âhirim
yanık suretim
zâhirim
bilmediğim bütün yolları
arşınladım
belki bir gün sana çıkar diye
iflah olmaz
saçlarının kokusuna bulanmış
bu ellerim
yoksun
kasıklarında tarifsiz bir sancı bulutların
kirpiklerimde bir telaş
dolup dolup boşalacak yağmur
düşecek avuçlarıma anılarım
siyah simsiyah bir taş olsam
sergilensem kentin
en büyük meydanında
ve sen bembeyaz taşlarla kazınsan bağrıma
büsbüyük puntolarla
"sabır taşı" diye anılsam
orta yerimden çatlasam
dağılsam
...
Necat Uslu
5.0
100% (6)
Cevap Yaz