3
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
885
Okunma
takriben kaç okka çeker yalnızlık
kaç gökyüzü yeter
dindirmeye
içimdeki kederi
buzdan cam
dünyaya açılan penceremde
bu soysuz ayrılık
uzayan bir kış oluyorsun
kalbimin ateş gayyasında
birer birer dökülüyorsun
gözlerimden avuçlarıma
yakıyorsun
kitaplarla konuşuyor
yazıp yazıp siliyorum adını
günde beş vakit
buğusuna penceremin
bakıp bakıp
iğreniyorum
yapay yakınlıklarından insanların
olsun diyorum olsun
yalnızlığımın kalesini koruyorum
süslüyorum anılarımla
burçlarını
ve sen bilmiyorsun
mevsimler çürüyor soluğumda görmüyorsun
...
Necat Uslu
5.0
100% (7)
Cevap Yaz