yanıyor göğüm yanıyor göğümün göçebe kuşları gitmelerin sebebini soruyor mevsimin kuruyan dalları gitmeler ki kış yalnızlığına çıplak düşen rüyalar ülkesinden kaçarken kendini unutmak kadar elzem...
yanıyor göğüm yanıyor gönlümüm hasreti çığıran şarkıları güz yaprakları sabah ayazına gecenin yıldız döküntülerini saklıyor külleri henüz soğumuş bir yangının kokusuna karışıyor rüzgar yağmuruna veda eden bir bulutun gözyaşlarına dokunuyor toprak...
yanıyor göğüm yanıyor elimdeki eski bir fotoğrafın soluk hatıraları vaktini dolduran hikayeler eskiyor kalemin ucunda,kim-senin yokluğu kimin umurunda öyle gelip geçiyor varlığına sustuğun, göğsüne çivilenmiş özlemin sahibi sitemkar karanlıklar doluyor perdelerin ardına gün eksiltiyor, gözlerin kahvesinde biriken yorgun akşamlara...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
vaktini dolduran hikayeler ... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
vaktini dolduran hikayeler ... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Güze dokunmuşsunuz... Kışa müjde var... Geçilmiyor yalnızlıktan, sessizlikten... Benim de izninizle ey güz, ey kış diye haykırasım geliyor. Çok saygımla.