Bakmayın demiş dost
Bakmayın benim bu hallerime
Oturmuşum bir pencere kenarına.
Hiç bir önemi yok ne düşündüğümün
Aldatmasın sizi o yalan gülüşler
Dilimin ucunda birikip diyemediğim
Susup yuttuklarım var
Bakmayın demişti ya o dost
Baktım işte istemeden de olsa bakı verdim
Yaktığım her sigarada bir acıyı daha gömüyordum
Aslında ben öyle sanıyordum
Avunuyordum düşündükçe
Avutuyordum kendimi
İçtiğim sigaraları saysaydım ne dert kalırdı nede tasa..
Bak işte iyice çıktım zıvanadan, içmeden sarhoş oluyorum
Siz bakmayın benim bu sarhoş hallerime
Gülüşlerim de aldatmasın sizi
İçimde irili ufaklı dağlar birikti sanki.
İstediklerimi hangi sözler ifade eder bilmiyorum
Ne çokmuş kurtulmak isteyenim.
Bunu da anladım bunca zaman sonra
Aylardan Eylülmüş kimin umurunda
Aç şu bohçayı dökülsün şöyle içinde ne varsa
En ağırından bir şiir olsun mesela
Arkasından da bir hasret türküsü en alasından.
Eylül bu bugün geldi yarın geçip gider,
Sevinç ve hüzün misali nedir ki zaman dediğin
Her şey varla yok arasında bir sır
Perdelerim açık diye bakmayın öyle pencereme.
Soluğum kesiliyor göz göze gelince
Yutkunuyorum düğümleniyor birden boğazım susuyorum
İçmeden bir daha sarhoş olmalıyım.
Göz kapaklarım bile yoruldu artık bu cenderede
Nasılsa yıkılacağım bir köşede sahipsiz,
Hiç kimse duymayacak ölümüne haykırışımı
Bakmayın siz düştüğüm yere
Görmezden gelin bir kerecik olsun.

Mehmet DEMİR
03.09.2020 AN"KARA"