Hayalin koynunda dirilebilmekti aşk…
Meçhul gecelerde Aralıkta bırakma beni.

Şairler hüzün dolu Eylül’e şiirler yazdı,
Nisan’a şarkılar söyledi.
Hüzünlüydü kentler
Oysa ki ben sana hâlâ Aralıktım.

Soğuk, sisli, puslu olsa da Aralık
Ateş alevdi ellerim
Sensiz üryan şimdi hallerim.

İçim üşüse de hasret ayazında
Sıcacıktı sevdam, sen üşüme diye.
Belki gelirsin umuduyla
Güneşi söndürmedim
Yüreğimin kapısını aralık bıraktım.

Usulca gir içeri
Ürkütmeden, korkutmadan.
Gidişin gibi olmasın gelişin.

Hayalin koynunda dirilebilmekti aşk
Yitik gecelerde Aralıkta bırakma beni.

Ne Eylül’ün anlamı var artık, şiirler yazılan
Ne de Nisan’ın, yağmurlu şarkılar söyleten.
Benim yüreğim sana hâlâ Aralık
ve hala üşüyor.
Meçhul gecelerde saklı düşler kurdurma bana

Yüzümün perdesi sana hâlâ güneşli
ve aralık, ruhum gibi sevdiğim…

Gelirsen utanmadan yüzüme bak diye
Gözlerim sana hâlâ açık ve yarı aralık
Hiç kapanmadı
Uyursam bir daha uyanamam diye
Uykusuz gecelerde Aralıkta bırakma beni.
Korkuyorum…
Sensizlikle sınama hallerimi.
Gir aralık olan yüreğimin kapısından,
Sevgiyle kapatalım tüm mevsimleri.

Eylül başkalarının olsun sevdiğim,
Bizim yüreğimizin kapısı
birbirine hep aralık kalsın… Olmaz mı?

Yitik gecelerde
Aralıkta bırakma beni…
Üşüyorum.

Hüzünlükent Narin