Şiarımız bu ya bizim, güzelden yana
Sevemedik bizler asla yalan ve riya
Uzak kalsın samimiyetten mahrum vefa
Hayalllerimiz, umutlarımız boşuna mıydı?

Düzünde de yürüdük yolun, yokuşunda da
Selamı esirgemedik kimseden, alamasak da
Gönlü koyduk ve sualsiz, her defasında
Açılan kapılar sahte ve yalan mıydı?

Hayırlar olsun diyerek girdik zahmete
Neler çektik gündüz gece, türlü mevsimde
Yazılanlar garip başa tek tek gelse de
Akıtılan göz yaşları gider meçhule
Alın teri, emek,cefa neyin uğrunaydı?

Saf saf olmuş tüm dertler,yakıyor bağrı
Dumanlar bürümüş gör ki gönül dağını
Ne görüyor gözler şimdi, ne duyar kulak
Sevgi sözcükleri solmuş, topraksa çorak
Bire bin veren tarlalar hep masal mıydı?

Ne sunası var bu gölün, ne balabanı
Söz veren o diller açtı kalpte yarayı
Kime güvendiysek yaktı, bağ ve bostanı
Yetinmeyi bilen, gönülden seven
Ferhatlara Şirin, Aslılaraysa Kerem
Sevgidir her zoru,güçlüğü yenen
Okunan türkülerde de hülyaları süsleyen
Güzelliğe bezenmiş aşklar bir yalan mıydı?

Ne de zormuş sevgiyi bölüşmek adilce
Yoksa karşılığı onun, sonu müşkülce
Mertlik çeşmesinden bizler kana kana içtikçe
Nimetlerin şükrü sonsuz, özü sevgiyse
Bunu anlayacak kulu bulan var mıydı?

Bitmez soruların ardı bu bir hakikat
İlahi adalet çok hoş, buna pür dikkat
Kalpte ne var yoksa inan, Onca malumat
Değmeyecek şeyler yoldan çıkartır kulu
Tebessümle yürü durma,dikenli yolu.

Oğuzhan KÜLTE