Ne sevdalar verdi, verecek haz
Tutkunlukla geçen ömür hicaz
Ve ne kadar dirensek nafiledir
En nihayetinde düşer bahta karanlık
Anlıyorum ki bitmeyecek ayrılık.

Söz de geçmez ki gönle, Umut der
Her umut yolunda sarsılır, derbeder
Belki de onun inadınadır hayat
Hepsini toparlasan da nafiledir
Gülüşlerin sayısı pek de azdır.

Kanatlanmak isteriz ta ötelere
Küsmesin kimseler bu duygu seline
Öylesine yüklü ki defteri yüreğin
Asla da duymamıştı kimseye kin
Her şerde hayrı aramaktır öz, lâkin
Der içerden bir ses, sen iyisin.

Geceyi edinsek dost,gün küser
Sabaha hayır verilir mi, mukadder
Ve aldıkça bu yollarda tecrübeyi
Susmayı yeğleriz o günden beri
Ne asla ne de keşkelere yaslanmadık
Bizi bir tek yıkan vardı, zehirli ok
Tam tutmuşken hazzı, aldı ayrılık.

Bir masal ile öykü arasında gideriz
Umutla masalı, grrçekle öykümüzü yazarız
Kocaman bir petek bu emek ister
Alında ter, zihinse beter mi beter
Ve isyanın sınırında, deriz ki yeter.

Bedenin yankısında halen varız, gölgeyiz
Büyük seçimlerin elbette arefesindeyiz
Hem yanar hem de söneriz, belirsiz
Bir yanımızda neşe, ötesinde kimsesiz
Gülleri derlerken esen güz yelinde
Puslanır akıl, hissiyatlar karmakarışık
Anlarız yaklaşmakta olanı, o tanıdık
Ve vurur mührünü her perdeye bir ayrılık.

Oğuzhan Külte