Koşar adımların ne gereği var, yol uzun
Herbir safhasında anı hissedip yaşamalısın
Gereği hız ise gelince vakti mütemadiyen
Elbette molasız da yürüneceği var bu yolun.

Nasıl da hoyratlık içinde insanlar bakın hele
Sanki bir gün içinde bitirecekler ömrü,bu ne acele
Dokuz ay nasıl beklemişler bilemem,anlamam yine de
Yaşamdan aciz bir vaziyetteler, üstelik sefiller de.

Çokça mı olmalı her şey dedi birileri kulaklarına
Şükrü neden öğretmediler ki vaktinde çocuklarına
Ver ver dinmiyor talep ve ihtirasları da...
İnsanlar yürüyen sermaye sanki, duygularıysa ipte mandalda.

Yürümeden nasıl koşulurmuş, olur mu öyle
Daha çocukluğu yaşamadan büyümek niye
Ne okumaktan alıyorlar haz, ne okuyandan
Savrulduk yediden yetmişe, madden ve maneviyattan.

Görünce mavisini denizin giderdi öfke
Şimdi her gün içindeyiz, değmiyor keyfe
Sonuna değin herşeyi tüketmek bilinçsizce
Kıymetini kıldı değersizce, sanki aktı sular kifayetsiz
Ne de çok nimet var sayısızca ve fakat pek bereketsiz, feyzsiz.

Hep şu hazırcılık bozdu var olan düzeni
Emek ile alınmayanın kalır mı ki bir önemi
Sahip olunanlarla ölçülürse insanın kıymeti
Daha çok yıkımlar görülecektir huzurda ve aleni.

Kiminde, sahip olunmayan güzellik katmalı hayatımıza
Her mutluluğu maddi varlıkta aramaysa bir safsata
Yokluğun da güzellik kattığı yerler olmalı ki özlemle
Aheste yürünür gider ve mutluca şu zeminde.

Yozlaşmanın bir sınırı yok, alabildiğine o
Oysa en büyük talihsizlik ruhlardaki ambargo
Bırakalım aksın zaman, neler getirecek çalışana,terleyene
Karşılığında elde edilen şeyler mutluluktur, bilebilene.

Biz büyüttükçe şu hırsı, küçüldü ahlâk
İlişkilerine bakın insanların darmadağın ve muğlak
Ne arayan var vefa ile ne sabır kalmış benlikte heyhat
Beklentiler hep masalsı kalmış, yaşananlarsa berbat.

İstemem hazırca verileni, bu bize ne katar
İnsanlar düşünün ki neden sebatsızlar, mutsuzlar
Var mı tefekkür eden detayları, bu hususlara bakmalıyım
Gereğinde susana,vaktinde konuşana hayranım,hayranım.

Oğuzhan KÜLTE