Vaktiyle nasıl da beklenirdi yolları onların
Yoksunluğunda kıvranırken köyde vatandaşların
Yetişirdi imdadına ansızın şu çerçiler
Kıvrımlı ve aşılmaz sanılan sıra sıra köylerin
Mutfağıydı, pazarıydı,hırdavatıydı,.... o emekçiler.

Nasıl da geçmişse zaman üzerinden o nostaljilerin
Çocukluk günlerinde yolları beklenen atlı marketlerin
Kabuk değiştirmişler zamanla ve devam ediyor hizmetleri
Modern araçlarla ulaşıyorlar ve ürünlerdeyse sayısız çeşitleri
Bilmem farkında mıdır insanlar, bence çok büyük emekleri.

Yine vakit belliyse gelecekleri güne dair erkenden
Gözler çevrilir yola, koyu bir sohbetse başlar kendiliğinden
Gelir insanlar yan yana, bu vesileyle pekişir dostlukları
Tozlu toprağın esamesi de pek kalmamıştır ki bu günlerde
Homurtusuyla gelen o koca araç, çerçinin kendisidir aslında.

Elde siparişler vardır,çanta, poşet ve cüzdanlar
Sormayın minikleri sakın, hayallerinde bakın neler var
Çikolatalar,şekerlemeler, cips ve dondurmalar,...
Biraz da bütçeye bakılır elbette,esasta mutfak var.

Genişçe yeri açılmıştır çerçiye köyün tam ortasında
Seslenilir duyana, duymayana geldiğinde komşulara
Kimi alır bir kaç ekmek ve bitirir alış verişi
Pazara gidemeyenlerse epeyce şişirir çantaları,poşeti.

En kârlı çıkanları kimlerdir derseniz o günde?
Elbette çocuklara gün doğmuştur çerçiler geldiğinde
Çok ötelerden süren bir adettir ve ne güzel bir nezaket
Çerçiler yemeğe devat edilir ağız birliğiyle ve samimi
Konuşulur bu yemekte eskilerden pek çok nostalji.

Dileriz ki köyü köy yapan o güzide değerler hep kalsın
Misafirperverlikteki bu güzellikler ebedi yaşasın
Çerçilik denilen bu iş gerçekten bir gönül işi
Sayelerinde ihtiyaçlara kavuşuyor yaşlısı,çocuğu,genci
Hele ki varsa irtibat kurulacak bir numarası, sormayın
Eczaneden de gelir ilaçlarınız o çerçiyle şaşırmayın.
İnsanlar ne de güzel bir dayanışma kültürü koymuşlar bu hususlarda
Asla ölmesin bu meslek, hayat katıyor; köye,mezraya, kasabaya.

Oğuzhan KÜLTE