Seni tanıdığım günden beri
Dalmışım, unutmuşum kendimi
Seni sevdiğim günden beri
Şaşmışım, içmişim, yıpratmışım kalbimi.

Seni gördüğüm günden beri
Kör olmuşum, umursamamışım hiçbir şeyi
Sana değer verdiğim günden beri
Anladım ki, değersiz görmüşüm kendimi.

Seni sevdim, seni bildim bileli
Oncul, buncul, bencil değil, sencil olmuşum
Seni duydum , seni hissettim hissedeli
Genç iken yaşlı, dinç iken, ölgün olmuşum.

Ne istikbâlimi düşünmüşüm
Ne bir amaç edinmişim
Ne de hayatı sevmişim
Beni sevmedin sevmeyeli.

Hiçbir şey konuşasım yok
Hiçbir şey yapasım yok
Zaman geçsin istiyorum
Kendimi unutmak istiyorum, öyle derin.

Çünkü

Ben bütün umutlarımı, gelecek hayâllerimi
Bir gün beni sevebilme ihtimalin üzerine
Özenle inşa etmiş, özenle kurmuştum
Kıyamet günü bir dünya şimdi ruhum !

Yıkılıyorum, yakılıyorum
Boğuluyorum, batıyorum
Evrenler düşüyor gökten
Sensizlik en korkunç kâbusum !

Ve ben yıllardır
Bu kâbustan uyanamıyorum...