Hiçbir tadı yok zamanımın
Bir neşesi yok ânımın
Ve bir saçmalık hissi, anlamsızlık
Yakama yapışan, bir acı, her ân.

Gerçek bir dostum yok şu dünyada
Aşımı, acımı neşemi bölüşebileceğim
Dinleyenim yok, anlayanım yok
Saran, sarıp sarmalayanım yok.

Bahtım kara yazılmış ne yazık
Beni seven bir yârim yok
Gönlüm tutsak olmuş ateşe
Bir damla olsun su verenim yok.

Kaldırdımda kafamı göklere baktım
Yıldızlar susmuş, evren kararmıştı
Rüzgâr saçlarımı dağıttı gitti
Aklım, evrende kayboldu gitti.

Gözlerim onu aradı durdu hep
Adından başka bir şey bulamadım
Avutucu bir masaldan ibaretmiş o
Şu herşeye hakim tanrı dedikleri.

Kaldım mı şimdi ben öyle biçare
Dostsuz, yârsız, inançsız ve bomboş
İnsanlara yöneleyim dedim de
Sevdiklerim yaraladı beni en çok.

Vazgeçtim ondanda bundanda
Aklıma ereyim dedim o zaman
Ana akla da kavuşmak istedim
Ama o dipsiz bir kuyuydu akıl yutan.

Nice akıllar kayboldu gitti
Gelecek geçmiş yok oldu gitti
Şimdi’me göz dikmiş şimdide
Felek yel oldu, onuda aldı gitti.

Zaman, ne acı bir zamandır böyle
Kalmamış iyi hiç kimse
Yolcu, bu yol hiçliğin yoludur
Bir gün yok eder seni de beni de.

Neylersen eyle sonu hüsran
Hüsranın işbirlikçisi zaman
Sus, kayıtsız ve tepkisiz ol
Bekle, seni almaya gelen pek yaman.

Gördüğün bu yüz neler gördü bilsen
Ne rüzgârlar geçti önümden
Nice zamanlar geçti bu yüzden
Ve ne mekanlar, ne anılar...

Yüzüm yıpranmış, ah topraklar
Gözüm ve yüzümden geçen ınsanlar,
Yüzüm görmeye devam ediyor
Sürüp giden hayatı...

Toprağı okşar dururum
Sırtını sıvazlar gibi bir kadının
Canım derim, sevdiğim derim
Sen benimsin, ben seninim derim.

Dostum dinle beni daima
Benim türkümde sevgi var
O sevgidir işte bilen
Dünyadaki bütün dilleri.

Sevgi bambaşka bir şeydir
Her dili bilir, her canlıyla anlaşır
Sevgili gibi konuş her canlıyla
O seni sever, dediğini de yapar.

Bilerek sevdik biz bu hayatı
Onu bir gün kaybedeceğimizi bilerek
Bu bilinçle bekleyip durduk işte
O yüzden bu kadar çok değer verdik.

Ey güzel, sen ki neredesin?
Bak geçip gidiyor zaman
Yüzümden bir pınardı akan
Yıldızlar dileğime aldırmıyor.

Konuşan sesler kısılıyor
Duyulmaz oluyor birden
Düşündüğümde seni
Ve donuyor soba kokusu zaman.

Ah, elbette ki hepsi duman
Acaiptir, duman bile hiç
Öyleyse ben neyim ki
Ömrüm de ne sensiz?

Bulandı bugün beynim
Bildiğim mezarı unuttum
Ateş yaktım, ölünün başında
Bebeğim ısınsın diye.

Bebek yaşta ölen abimi
Ziyaret ettim bugün
Düşündüm durdum
Herşey denilen şeyi.

Benim güzel abim şimdi
O iki insanda vücut buldu
Bülent ve Müfit abim
Derdime bir derman oldu.

Ey felek alacağını aldın benden
Onun kadar güzelini de verdin bana
Yaşamak güzel şey
Yanında böyle dostların oldukça.

Sizi düşününce diniyor sızım
Öyle bir ilaç ki dostluk
İyi gelmediği hiçbir şey yok
İyi ki varsınız dostlarım...