Çok uzun yollardan geçtim
Karış karış her yeri aradım
Bütün mezarlıklara baktım
Bütün doğumhanelere girdim
Sahilleri boydan boya gezdim
Kutuplarda bile fink attım
Çöllerde yalın ayak dolandım
En yüksek tepelere çıktım
Yerin binlerce metre altına indim
Bulamadım.

Dalgıç oldum denize daldım
Kartal oldum göğe tırmandım
Her kitabın arasına baktım
Geçmişe bile girip karıştım
Şimdiden geleceğe sataştım
Biliyorum bu dünyadaydın
Ayaklarıma her renkten sular indi
Ömrümü seni bulmaya adadım
Hayır,  hiç durmadım aradım
Bulamadım.


Bir an olsun mola vermedim
Aramaktan hiç vazgeçmedim
Sanırım bulamayacağım demedim
Soğuksa soğuk,  üşüdüm
Sıcaksa sıcak,  terledim
O kadar yol gittim
Senden bir an olsun gidemedim
Uzay aracına gizlice bindim
Evreni bile yoklayıp geldim
Bulamadım.

Hiçbir şey açıkta görünen -
kadar gizli değildir- derler
Açıkta değildin eminim
Kapalıda da değildin sen
Kuşların yuvalarına baktım
Ağaçların kavuklarına
Midyelerin içine de baktım
Hortumların içine daldım
Rüzgârları bile durdurdum
Bulamadım.

Orda bir başına yürüyordun
Ayaklarım kanlar içindeydi
Artık yürüyemez hâldeydim
Sen ise ağır ağır yürüyordun
Seslendim sana duymadın
Bende sürünmeye başladım
Bir an durdun yere oturdun
Geldim başımı karnına koydum
Gerçek sandım, meğer-
ölüm düşüymüş.

"İçimde ki Saudade yeniden dirildi..."






SAUDADE ; Portekizcede “Bir kimsenin yokluğunda hissedilen derin özlemi ve bir zamanlar kaybettiğin bir şeyin bir daha asla senin olamayacağını anladığın an yaşadığın his” anlamına geliyor.