Kızgın bir kuş yuvasından atıyordu yavrusunu uçmayı öğretiyordu
Yoksa başka bir sebep miydi biz mi dünyaya ters den bakıyorduk
Gök yüzünün esrarengiz sahipleri kanatlılardı özgürce uçabildikleri
Ne yazık ki insanoğlu onu da ellerinden aldı pislik kokar oldu doğa

İnsana özgü bir şeydi merhamet her ikisine aitti sevmek ve sevilmek
Kurallar yaşam karışamazdın yaratılışın bu kadar güzel olduğuna
İsyan edemezdin bir çiçeğin ne kadar erken ve ne kadar geç açtığına
Yazılmıştır her şey öğrenmiştir insan oğlu vaktinden önce olmadığını

Yağmurlar temizler oldu kiri ve kini kar kapatır oldu tüm yalanları
İşte mevsimler bile insanı bu kadar kandırır iken kime suç bulursun
Kim ile cebelleşir kim ile kavga edersin bir emanet can o da senin değil
Ceylan gözlüm hitabı böylesine güzel yaratılmış bir canı sen kopardın hayattan

Bu kaçıncı yakışın doğanın canını bu kaçıncı yakışın merhametini insaniyetini
Peş paraya biçilmez gururun öylesine güler sırıtırsın kanını bile içersin
Saatlerce dolanıyordu doğanın anası kaybettiği canları ararken bilemez diki
İnsana emanetti bu sessiz kullar keşke konuşsaydı sessiz kalmasaydı

Kaçarken bulursun kendini kulakların çınlar sessiz ağlarken de bulunabilirsin
Yorulursun sızlarsın nefret bile edersin seni ilgilendirmeyen bir hayata
Belki bu yüzden yanıyoruz bunun içindir çektiklerimiz ve çekeceklerimiz
Er ya da geçtir intikam hiç bir kötülük kalmaz kimselerin yanına kâr olarak