Sevginin gerçek adıydı umudun çiçeği
Gülümsüyordu ağlıyordu sanki gök yüzü
Ne için bu kadar güzel bakardı ne için
Kıramazdı masumca eğerdi boynunu

Tanıyordum o ismi ne kadar yanılmışım
Tarafsızdım sert bakıyordum büyük bir kinle
Ne yazık ki görememişim o bakışların masumluğunu
Hissedememişim anlamamışım gafildim çünkü

Nasıl bir zafere imza atılır nerden nereye geldim
Ve nasıl dökülür kelimelerim dudaklarımdan
Ne hakla yazıyorum ne için bunca düşüncelerim
Neden bu beyaz kağıda bir siyah kalemle geldim

Yaralarım iyileşmişti aslında bunun sebebi neydi
Kıramadım o adı güzel insanı kıyamam yazamam adını
Çarpıyorsa bu kalp tekrar şifreliyorsa kelimelerimi
Beni buraya taşıyan bir düşünce var ummadığım kadar güzel

Bir yorgunluk kahvesi ve onunla saatlerce konuştuğum konular
Bulamıyorsam anlatacak bir şey büyülenmiştir düşüncelerim
Bu satırları yazmak kaderin bir aynası mı omu sürükledi beni
Yoksa o düşündüğüm şey mi ve şimdi bırakıyorum kalemimi