Yıllara dayanır aşkın var oluşu bilinmez nereden geldi söylenmez
Kırsaldır doğuşu nerede bir insan bulur düşer yüreğine sevgidir
Tapıyorsan aşka bil ki bu senin en büyük sevabındır ve nimetin
Özünde yaşadığın damlalar misali aşk da o kadar zarif ve incedir

Nerde o eski aşklar diyerek of çeken bir genç acısı yarası derindir
Dokunursun titrer söyle dersin ağlar bu dur ki onun kendine kapanışı
Anlatamaz herkes unut beni diyerek biten aşklar derin yaralar bırakır
Unut beni diyerek gidenler arkasında sadece bir aşk değil yetim hayaller bırakır

Soruyorum kendime ben kendimle dertleşirim kendimi dinlerim aynı zaman da
Kendimi kırmam kendime kötü söz söylemen doğruyu kendime söylerim anlatırım
Deli gibi kendinle ne konuşursun diye soran bir insan başarı yoksunluğu çekendir
Kendini dinlemez nasihat bilmez özünde iyidir ama o da yarım kalmış bir sevgidir

İlk kez olmuyor kimler neler çekmiştir ok gibi sinsi bir söz devirir en güçlü kaleyi
Yıkarsın dilinin kuruduğu zorla yarattığın bir aşkı tek bir cümlenle lakin neye yarar
Güvenmediğin bir tek yanıldığın olsun kurur göz yaşların bedenine gömülür gider
Elde edemediğin mutluluk nasibin diye oturduğun yıllardır sadece ondan utanırsın

Aşk bilmez kalbe neden düştüğünü anlatırsın ona ve bir kelebek gibi uçarsın
Yüreğin de bilmez aşkı sıkışmaya başlayana denk o vakit anlar sevdiğini
Acizdir insanlar kaderi elleriyle yaratmak varken usulca susarlar
Elleriyle çabalamanın kolayını bilmez ellerinin tersiyle iterler aşkın göz yaşlarıdır