....

Annesizlik
zehrini
içenler bilir
buruk ve acıdır tadı
kırıktır bir kanadı
yürekteki kuşun
uçamaz

ah!
hikâye
böyle başladı

bir sabah
kaldırım taşlarının
arasına saklanırken çocukluğum
güneşim çevirdi yüzünü u’mutsuz yarınlara
bir yarım yamalak gündüzüm şimdi

tarifsiz
üryan acılar
yapıştı ayaklarıma
topal bir u’mutsuzlukla bitti masalım
küçük omzumda onlarca yük
yalnızlık doğurdu her u’mutsuz gecede
kimsesizlik denen illetli kahpe

ah! annem
ah! benim
inci tanem
gül demetim

mutluluk denilince
gülen gözlerin gelir aklıma
avuçlarımı öpen
gül dudakların
tenime ilâçtı pamuk ellerin
okula giderken bir kapı aralığında

kanatlarının altı
dualar kadar kutsaldı
huzur kokan ellerindi yüzümü okşayan
hayallerimin deminin
en koyusunu yaşarken
sen vardın anne

her sabah bir tutam
mavi gizlerdin avuçlarıma
Allah’ı ve kardeşlerini sev derdin
ah o meşum gün kapıya dayanmadan önce

gidişinle
çocukluğumu da yatırdılar
o yekpare soğuk taşa
ölüm ağıdı diye bir şeyler mırıldandılar
amcaların ağzını bıçak açmıyordu

en son ne söyler bir çocuk en sevdiğine
saçlarımı tara kurdelamı tak
ya da artık kalk
üşüyeceksin anne…


MELTEM KINIC


Şiirime sesiyle hayat veren Mehmet Ali Yalgın’a en kalbi teşekkürlerimle..